Bulkachong, hinalang, non air atbp

Halos hindi na nahintay ng mga mata ko ang tunog ng alarm clock ko, kusa itong nagmulat at nabuhay ang diwa ko.. alas tres na ng umaga, in 30min kelangang makaalis na ako.. habang natutulog pa ang kuya kong, maghahatid sa akin sa airport, tumayo na ako para maligo.. exited na ako, na kinakabahan na ewan..

Ayan na ang oras ng pag-alis: tanong naman ako sa kuya ko kung anong ggawin sa loob ng airport, kung saan pupunta, you know.. things that I should know.. huh! Baka magpashonga shonga ako dun, kakahiya.. sabi ng kuya ko, basta sundan mo lng ang mga tao, magtanong ka kung di mo alam..

Habang nakapili, nagmamasid na ako sa mga tao kung anong ginagawa nila. Magaling naman akong magpretend, kunyaring sanay na ko.. patingin tingin, Buti na lng un babae sa harapan ko e sa davao din ang punta.. yes! Ok na to, sa loob loob ko.. kung saan sya nagpunta, pumunta din ako.. Kaya kahit yung bag ko na pedeng hindi na I-baggage, e na baggage rin, (dun kase nagpunta un babae e) Go with the flow pa rin ako, finally nakarating naman ako sa seat ko.. sayang, wala ako sa tapat ng bintana.. di ko makikita masyado ang view sa ibaba.. hay.

After 1 ½ hour, nasa davao na ko.. ang layo ko na sa manila. Good thing is may team naman kami sa davao, hindi nga lang nila ako maaassist sa job, kase may iba silang project.
Huwaw, ibang place na to, nakakatuwa talaga.. kakaexcite. Parang gusto kong tumambling..
Una kong natuklasan sa davao, ang mga taxing non-air kung tawagin.. Ito ang mga taxi na walang aircon, 26 pesos plus 1 peso kada patak ng metro.. San ka pa ang mura diba.. Unlike manila, kahit aircon, pakiramdam mo walang aircon.. Buti naman, mura ang taxi sa Davao..

Dahil hindi pa ako nagbbreakfast, dumaan muna kami sa isang kainan, Bulkachong ang tawag sa restaurant na ito.. Nagseserve sila ng “kalabaw”. Nu kayang lasa nun..? Di pa ko nakatikim ng kalabaw.. Sabi nila, kelangang matikman ko daw yun. So kahit hindi ako kumakain ng may sabay tuwing breakfast, napilitan ako.. Ang pagkaing bulkachong ay parang bulalo, maraming sabaw, at gumuguhit ang anghang sa lalamunan, paghinigop.. halos tumulo ang sipon ko sa anghang. Tinatawag din itong hinalang. Masarap naman.. ok ang lasa, mahilig naman ako sa maanghang.. (to be continued)

Here`s your ticket....

Mag-aalas singko na ng hapon, wala pa rin akong natatanggap na confirmation kung seryoso nga silang ipadala ako sa davao, at yun ay ikinatuwa ko ng lihim..
Kase naman nun malaman ko na ako lng pala mag-isa ang pupunta don, aba nanghina ako, hindi kaya ng powers ko un.. new job, new environment… what`s new.. waaahh..
Sa kabila ng pagkabusy ko sa, testing na ginagawa naming sa paranaque MSC, ang isip ko ay abala rin sa panalangin na sana ay hindi ako matuloy at iba na lamang ang ipadala nila, gusto ko na ngang ilabas ang novena booklet ko, pero sa isang saglit lang, nagring ang telepono ng isa ko pang boss.. Matapos nyang makipag-usap ay nakangiting syang nakatingin sa akin, para sabihin may ticket ka na to davao, daan ka muna office para kunin.. gusto ko sanang maglaho na lang bigla, bakit hindi dininig ang panalangin ko, nangingilid na ang luha ko sa mata, pilit kong itinatago.. Kunyaring exited pero sa kabila nito napapamura na ako sa malas.. malas talaga.. Big job for a beginner.
Nagmamadali akong nagtungo sa opisina para kunin ang ticket at syempre ang orientation.. Wala na akong magagawa kaya, sige na nga.. Davao here I come.. Konting orientation sa office kung anong mga gagawin, gate pass for some sites.. Hay kakapagod, 8pm na, I`m still at makati, para sa mga ilang bagay na kakailanganin ko sa survey.. Ang flight ko ay 5am in the morning.. Wala pa akong nakaprepare na gamit.. Halos hindi na ako nakatulog, nagshift ang mode ko, naging excited.. First time ko ba namang sasakay sa airplane, tapos ako lang mag-isa.. “first time mo?” First time ko lahat…….. (to be continued)

What really matters…

I love traveling.. mahilig kase ako sa kung anu anong adventure.. pero right now, nagdadalawang isip ako. Pag natuloy na ang pagtatravel ko, may mag-eend naman na gusting gusto ko rin gawin.. pilit kong pagsabayin, pero parang hindi ko yata kaya.. and it really breaks my heart.
Hay, medyo malungkot na topic to, next time ko na lang ilalahad.. adventures ko muna sa davao.. bwehehehehehehe

I’ve no choice, but to go…

Recently we’re doing ericsson project at paranaque-cavite.. The allotted time for us to finished it is just four days, pero dahil maraming delay inabot ng one week ang installation namin.. we only have 3hrs to configure it and link it.. pero dahil talagang luck was not on our side, gabi na hindi pa rin kami tapos, hanggang umabot ng one week..
Nakakaexhaust na, nakakapagod… lahat na ginawa naming para maisolate ang problema, pero wala pa rin… Eventually, after a long sleepless nights, nakakita rin ng liwanag… Frequency assignment pala problema, pati transmit power.. nakakaloka ang project na ito. Paroon at parito kami, from one site to another. Kung akyatin ng mga riggers ang tower, parang isang palapag na lang ito ng building. Kahit umuulan pakiramdam naming, mainit pa rin.. wala na kaming maramdaman, ang tanging nais naming ay mapagana ito, whatever it takes..
Pero bago masolusyunan ang problema, one of my bosses talked to me about the new project.. that is site survey, at DAVAO… what??!! DAVAO??!! Hesitant talaga ako, pero marami naman kami, kaya ok lang.. then when we’re settling it, aba biglang ako lang ang magpupunta, dahil isa lang daw ang gusto ng smart.. At ako ang pinapapunta nila.. Darn, ayoko nga.. I’m new with that work, tapos pag-iisahin nila ako.. wahhhh, mangiyakngiyak na ako. I don’t wanna go, really..i’m new with the work, new with the place…
Pero wala naman akong magawa, inorient nila ako ng 30min, imagine 30minutes lang… I tried to convince one of them pero walang effect.. Kaya ko daw un.. wahh there’s a lot of things running on my head that time.. Pag umalis na ako it would be the start of the journey.. and the end of the other journey.. nakakalungkot isipin.. bahala na…

I'm back for awhile

Sa wakas nakapag internet din ako. Pakiramdam ko ang isang dekada na akong hindi nakakasulyap sa bahay ko.. ang mga muwebles ko ay puno na ng alikabok pinaglumaan na ang mga entry.. Hindi ko alam kung sa aking pangsumandaliang pagbabalik ay makilala pa ako ng mga kapitbahay ko..

Sa pag-kawala ko, nagbago din configuration ng time ko at buhay. Sa umaga gigising ng maaga para pumasok, uuwi ng gabi, kakain, kwentuhan with the team at tulog na.. ganon ulit kinabukasan.. Unlike before, no responsibility at all. ngayon kahit ayaw mo, hindi pwede..

Nagulat ang lahat pagbalik ko, hindi na yata nila mapigurahan kung sino ako.. nagtransform daw ako.. to make it clear naging nognog ako, as in super itim, sunog ang balat.. kung dati rati ay sa opisina lang ako, at puro pag bblog ang ginagawa, at hindi naarawan, kabaligtaran ngayon.. but i enjoy it a lot, full of adventure..

Dumaan ako sa bahay na ito para madalaw din ang lahat... Sa susunod na lang ang iba pang kwento, at mga pics na rin.. kamusta na kaya kayo?? Dalaw muna ako sa inyo...