Happy Birthday bestfriend..

Every time I read Ruth’s entry bout her friendship with pb, naaalala ko ang friendship namin ni buds..

We call each other “buds” short for buddy. Sabi ng isa kong friend buds daw kase bad girls kami.. of course that’s not true, mga good girls kami. Hehehe. We’ve know each other for 3years, pero kahit ganon short yun span ng pagkakakilala naming, naituring na naming matalik na kaibigan ang bawat isa.

I still remember nun nag offer sya ng friendship sa akin, she wanted me to be her bestfriend.. Ako naman syempre nagulat, why on earth would she choose me to be her bestfriend e sa pagkakaalam ko may bestfriend na sya. I don’t really believe I could have a bestfriend. Not because, salbahe ako at walang magkakagustong maging bestfriend ako, actually maraming nag offer sa akin ng ganon friendship.. but I refuse to. Masyado kase malalim sa aking ang bestfriend, masyadong ideal.. On my mind, walang magfifit doon. But I have close friends, super close, pero I never treated anyone as my bestfriend., until “buds” came.

Naghesitate ako nun una, kase nga baka sa una lang yan.. sa una lang totoo, pero pag tumagal mawawala rin. That’s why I don’t wanna have it, kase everytime na ready na akong magkaroon ng bestfriend, bigla namamg nawawala. Pang sandalian lang ba. Gusto ko lifetime..

Selfish din ako, when it comes to bestfriend, pagsinabi mong “bestfriend mo ako”, that means ako lang.. Wala ka ng ibang bestfriend, kaya nga BEST db..

Then it started, we started from tears, would you believe that?? because the expectations took place. Napakaselosa ni buds, dati napakaprotective nya sa akin. She hated those people who are my friends na sa tingin nya ay bad influence sa akin.. Bigla na lang nya akong di kakausapin, and I don’t get it.. Naiinis ako, kase gusto nya lahat ng attention ko nasa kanya.. We always argue.. but eventually magkakasundo din.. We always laugh together, we laugh to things that only the two of us understood. We cry together, sa panahon ng problema, kami lang nagbobolahan para mabawasan ang pait na nararamdaman. We’re always together, kahit nga hindi mo sabihing magbestfriend kami, people would know.

As days goes by, nagkabaligtad na. Ako naman un feeling ko taken for granted ako. Dumating sa point na, I want to withdraw everything. Para bang ayoko na syang maging bestfriend kase sobrang nasasaktan na ako.. Hindi ko na sya maramdaman. Hindi nya ako maintindihan at ako rin hindi ko na sya maintindihan..

I tried to back off, hinayaan ko sya, pero I wasn’t happy at all. Napakarami kong tampo sa kanya, but I choose to understand her and love her more. Less na expectations ko sa kanya. Kase mas masakit pala pag sobra ang expectations. Sometimes na ooverlooked natin un binibigay ng isang tao, bec of our expectations.

Now, I’m able to handle it.. Mas pinipilit kong unawain.. Minsan lang akong magturing ng bestfriend, that’s why kahit madalas akong masaktan, hindi ko binibitiwan. Ganon akong magmahal ng bestfriend.
3rd times na syang nagbibirthday na kasama ako, and I’m thankful sa lahat ng memories na meron kami.. ang sarap balik balikan.. kaya may surprise bonding time ako sa kanya tom.. sana naman walang abirya. Ititreat ko sya sa spa salon.. hehehehe.

Ang haba nap ala nito… hehehehe

balooooottttttttttt

Habang nakatambay sa garahe, at naghihintay ng iba pang mga kasamahan para magcelebrate, dahil may bagong member na naman ang GPS, hayan biglang dumating si manong magbabalot..

Ayan na naman, natatakam na naman ako at hindi ko mapigilan.. Dahil wala akong pera kahit singko sa bulsa, kaya ang kaibigan ko ay hinablot ko at nagpalibre ng isang balot..

Ewan ko ba kung bakit naging paborito ko na ang balot, ang sarap kase nito, lalo na ang sisiw.. Habang binabalatan ko ito, unti-unting tumutulo ang sabaw nito sa kamay ko, at patuloy na nananalaytay sa braso ko papuntang siko. Agad agad ko naman itong hinigop.. srlrrpppppp.. yum yum.. may kasama pa itong masarap na suka.. hindi na magkamayaw ang bibig ko sa pag higop..

Inuna kong kainin ang kulay dilaw na parte, sarap.... at ang sumunod ay ang sisiw, sisiw na nilunod ko sa suka bago ko isubo.. swabe ang sarap..

Hindi pa ako nakuntento sa isa, para bang hinahanap pa ng bibig ko ang masaap na lasa.. ang sabaw na mainit init pa... na enganyo na ring kumain ang mga kaibigan ko.. hanggang sa namalayan ko, nakakatatlo na pala ako...

Gusto ko ng ipagtabuyan si manong dahil hindi ko mapigilang kumain, wala na rin akong pera. Hihirit pa sana ako ng isa, buti na lang naubos na ang tinda ni manong... Matapos ang trenta minutos, parang nag-iiba ang pakiramdam ko.. nahihilo akong hindi ko mawari.. epekto yata ito ng balot...

blog blog blog...........

Nakabili na ako ng bagong monitor... un dati kase e bigla na lang pumutok... Kaya eto balik sa pagiging adik.. insonmiac na naman ako. Ewan ko ba, sa tuwing matutulog na ako, pagnapatingin ako sa computer, ayan na po... kahit antok na antok na ko, bubuksan ko pc, sasabihin sa sariling sandali lang ako.. sisilip lang sa blog. waahhhhh, namamalayan ko na lang 3am na.. ooopppss may pasok pa kinabukasan.

Actually, pagbalik ko galing cebu, bumili na ko ng monitor.. hindi ko na matiis na walang computer, na hindi ako makapag internet bago matulog.. Sarap ng bagong monitor, mas malaki kesa sa dati....

Wacha!!

3 days na ako sa cebu ng maalala ko na may blogmate ako na taga davao.. (I really wanted to explore davao, pagkakataon ko na to.).. Habang nakatambay kami sa PLDT/Smart at naghihintay ng gate pass, may vacant pc don na nagdedemo ng smatbro.. Ayos, may access ako sa internet..hehehehe

Got it! Si Ev taga davao, I’m really hoping that she’s staying at davao.. So I just leave my contact number sa shoutbox nya.. Kala ko nga hindi nya papansinin, kase impression ko sa kanya sa blog, e suplada.. (ahehehehe kase laging busy). But but but, after two hours, nagtxt sya sa akin.. ayan na.. Meet meet na. Nasa SM na ko gusto pa akong papuntahin sa Gaisano, e di nga ako marunong mag commute dun, unless nakataxi.. Pero gusto kong sumakay ng jeep, cute kase ng salita nila pag napapapara.. ganito, pag sasabihin mong “sa tabi lang po” sa bisaya “lugar lang” with malambing na tono.. nakakaaliw.. “gar lang” for short. Nun una akala ko ang “gar lang” ay isang place..hehehe

Finally nagkita rin kami, jolly pala si Ev, kala ko mukang seryosong tao..

Dahil nag lilibot pa kami ng mga sites.. ayon, napasama tuloy sila.. (w/ her friend sheng).

Sabi ko naman sa kanya pasyal nya ako, gimik sana kami sa MTS, kaya lang busy pa kami.. hanggang sa busy sya, ako naman hindi.. hay, hindi nagconnect ang sked namin.. in short, hindi nya ako ipinasyal.. waaaaahhh. Kaya mga kapatid, pasked kayo kay Ev pag pupunta ng Davao ha. (lav yah Ev!) ayan tuloy, last minute nagpapapicture sa car park..

Parehas pa kaming nakapink.. Nagulat un may ari ng shop sa likod dahil sa flash.. hahahaha.

Halina't maupo sa kalye...

First day..

Tama na ang paglasap sa hinalang, oras na para magtrabaho, diretso trabaho ako that morning.. I have to accomplish at least 6 sites this day.. sana may powers pa ako hanggang hapon.. Sa unang site ko, syempre pa ako lang mag-isa, nangangapa ako na parang ewan.. Iniwan na ako ng F.O. dun kase alam nya matatagalan ako, kase ako lang mag-isa.. sugod mga kapatid, kaya ko to..

Pagkatapos ng isang site, tnagtxt sa akin sina yeye, san na daw ako, sabi ko on the way to piltel lanang.. yeye: sige, puntahan ka naming.. nagulat ako, bat sila pupunta e hindi nga sila pedeng Makita na kasama ko.. (hindi sila pedeng makita, kase hindi pedeng malaman ng client na pinasubcon sa amin ang proj na ito, dahil may history sila, ako ay kunyaring taga ibang contractor) ayan medyo magulo ang set-up namin. Basta ganon.

Hay buti na lang dumating at tinulungan nila ako, para bang may superman na tumulong sa akin.. naawa na rin nga un F.O., kase bakit ako lang mag-isa ang tatrabaho.. ayun ang drama kuyaring friends kami ni yeye, sabi ko nga sabihin na lang nating BF kita, para walang tanung tanong.. ahehehehe

Lunch time na…. Aba, seryoso talaga silang pakainin ako ng hinalang na kalabaw.. Kase hinalang na kalabaw na naman pinakain nila sa akin, and un tapa na kalabaw.. hmmm, sarp un tapa..
At hindi pa sila nakuntento, pati dinner ko, hinalang na naman……… oh no… wala bang ibang pagkain sa davao??? (to be continued)