GPS once again...

Here we go again, actively joining every competition in town.. weeee.. We’re so excited. Ang pag babalik ng GPS. Last year we didn’t get any title, thou we’re always one of the finalists. Maybe we’re to young and still learning for every competition.. Iba ibang competition iba ibang standard. Now we know. Last year, finalists kami sa UST, and now, pasok na ulit kami sa finals…

What went wrong sa UST?? We sang the contest piece confidently, as in walang sabit, as in magaling… as in mas magaling kami sa kanila, judges and audiences comments on that…it’s superb.. but why didn’t we make it?? As we watched our video, well, laglag kami sa choice piece namin… as in pangit, kalat ang boses, at higit sa lahat nasintunado.. sabi nga nila, it’s your choice, dapat superb kayo dyan.. mahirap kase talaga un panlaban naming song, I dunno, hindi maperfect un… so, now, pumili kami ng song na bagay sa character ng group, hard, pero kayang ipagtanggol… UST competion will be on Dec. 8, 2007…ngayon, kelangang magtitle na kami.

And now, this pasig competion is new to us.. Ngayon lang kami nakasali dito. We prepare at 9am, para linisan pa ng konti ang mga kakantahin. Bigatin ang competition na to, at talagang sasalihan ng mga magagaling na choir, malaki kase first prize (50k), hehehehhe and prestigious ang competition na to.

When we arrived at the venue, marami na rin ang mga competing choir na naroroon. Kanya kanyang pwesto, kanya kanyang sound check, kanya kanyang vocalization.. And of course, hindi mawawala ang mahigpit naming kalaban, ang Coro de san Sebastian. So rehears rehears.. kain ng konti while waiting for our category. Habang nagrerest kami napapakinggan namin ang bawat grupo, na palagay ko ay kaming 16choirs na sasalang e, talagang magagaling.. 9 lang ang makukuha sa 16 na magcocompete.

We’ve heard TIP choir, kabog talaga.. magaling, ang lakas..kapit ang boses.. feeling ko mas magaling pa sa coro de san Sebastian..tsaka maangas ang dating nila.. mukhang hindi kakabahan. pinapakinggan ko na nga lang un mga mali nila, pampalakas ng loob.. kase feeling ko hindi kami ganun kalakas. Oh men…under dog kami talaga. Forever silang kumanta at nagrehears, hanggang sa magsimula na ang aming category..

Number 6 kami, so relax relax muna.. Before that, our conductor reminded us, to “not mind them” malakas sila, ok.. ang mahalaga mailabas natin un character ng group. Kung anung kaya natin.. Yung linis ng kanta, at emotion ng kanta…

Nung kami na, we performed well, pakiramdam ko… and malakas naman din kami..whahahahahhaa… after the two songs… naramdaman ko na ang lamig, ang lamig lamig kase sa stage…

Naghintay kami hanggang sa matapos na ang lahat, kase that night din i-aannounce ang mga finalists. Unang tinawag, in random orders, coro de san Sebastian… Oh men, wala na agad pressure, 2^nd number 8, then number 1, number 7, number 5, darn!!! Napagitnaan ang number namin, at hindi pa natawag…. Waaahhhh.. sobrang kakakaba na ito… then number 6, wohouoooooooooooo… whew!!! Kakakaba un ah…. . para kang hindi mapalagay na parang maiihi ka na mapoopoop……hanggang sa matawag na ang lahat ng 9 finalist.. bale 10kami lahat na magcocompete sa finals… kasama un defending champion, na classmate ng conductor namin sa UST un conductor nila… kita kita pa rin talaga sa finals..hehehehe.

But when I looked at TIP group, “pasok ba sila? kase mukhang malungkot..” Well, hindi daw pala napasama. Kase pala, during their actual performance, malaking pagkakahulog yata ng sopranos nila, na out of tune yata… Ang angas pa naman ng dating nila.. Well, ganun talaga, you’ll never know.. Hindi rin kase sa galing, you have to think God..and pray, and have faith.. NAalala ko yung nangyari sa UST namin, so angas din kami… pero pumalpak during competition.

At the end of the day, migraine ang inabot ko, hindi na ko nakasama sa kanilang magdinner dahil hindi ko na maidilat mga mata ko at sukang suka na ko....well, worth it naman ang pagsumpong ng migraine.. :)