The game is on.

Last Thursday I just stayed at home, nagrest muna sa aking working environment. Kahit madalas akong walang tulog, hindi pa rin ako natulog, I’m just here on my room watching dvd’s.. Nainip sa kwarto, bumaba sa sala para makisocialize, kay chloe..? hehehe. Nothing to do, walang tao, nagbukas ng tv, pero wala naman talaga akong papanoorin, browsing the channel, natapat sa studio23 at muling nagbalik ang ala-ala ng college days ko..

It’s UAAP season again.. huwaw!!! I miss this thing. Sobrang fan ako ng UAAP. I’d rather watch UAAP than PBA. Mas feel mo kase yung alma mater mo yung chinicheer mo..

I still remember, during my first year in college, it is a requirement on our P.E. subject to watch UAAP every time may game ang UE. Kung anu-anong cheer ang pinapa memorize sa amin, at first I find it ridiculous, kase parang we are forced to watch it, kase nga nakasalalay naman sa attendance namin ang grades, well partly, plus points nga daw. Hehehe. E di syempre, mga walang muwang pa kami nun kaya sige go lang.. Pinapagsuot pa kami ng red nun. Nandun pa dati sina Tubid, sophomore yata sya nun (sya lang ang nasa PBA sa batch nya na kilala ko from UE).

200meters away from the gym ka pa lang, maririnig mo na ang cheers at nagundong ng mga drums.. kanya kanyang beat bawat schools, kanya kanyang kulay.. masaya talaga. Hindi pedeng hindi ka magcheecheer at uupo lang sa upuan, kase madadala ka ng excitement, from the beginning til the last shot, talagang sisigaw ka at the top of your lungs..na talagang after the game, wala ka ng boses (go UE…. Go fight red and white… get that ball… defense…. Shoot that ball.. yan ay ilan lamang sa mga isinisigaw namin). Pati nga damit ng katabi mo mahihila mo, lalo na sa crucial points.. mabibingi ka rin sa ingay ng mga drums, sa mga iringan ng mga estudyante.. may nagkakapikunan, may mga players na nagsasapakan.. may coach na mag wo-walk out, puno ng drama at emosyon ang kapaligiran. Laging puno ang araneta coliseum pag may UAAP games.

Even on our higher years in UE, we still watched the UAAP, kahit wala ng PE, kase talagang nakakaenjoy. Mararamdaman mo talaga yung kaba while watching, halos magtumbling ka pag nagturn over at nakapagfastbreak ang school mo, halos maihi ka naman pag 2pts ang lamang ng kalaban, tapos free throw ng school mo, pinagdarasal mo na sana mag over time, feel na feel mo talaga, battle of schools e, kaya lagi kaming tumatakas sa school nun, takas sa org namin hindi sa subject. Kahit may meeting sa org, hay naku, cancel ito, ang mahalaga, may tickets pang mabibili sa araneta. Sugod agad kami sa coliseum after the class, kahit naka uniform pa kami.. may baong mga red shirts..

Ang masaklap lang, everytime na manonood ako ng live, laging natatalo ang UE. I don’t know, may sumpa yata ako.. Wala akong matandaan na nanood ako na panalo ang UE, buti pang manood na lang ako sa TV, nananalo. Nakita ko yung commercial sa TV ng UAAP, affected yung guy dahil talo ang school nya, totoo yun.. KAse pag natatalo ang UE non, sobrang affected kami, uuwi kaming malulungkot, na halos hindi mo makausap. I remembered pala, nakanood ako na nanalo ang UE, kala ko mapuputol na ang sumpa, pero hindi pa rin… Never pang nakapasok sa finals ang UE, nabobobo yata sila pag semis na.. laging natatalo..kakainis.

Sobrang naging idol ko si james yap nun season 66 yata un.. Ang galing nya kase, super star ng UE, at talagang pinupuntahan pa naming sa gym yun para mapanood ang practice game, dami ring naaliw sa kanya, including me..hahahahahahaha. Basta pag pag playing time na nya, go papa james…wahahahahha.. kasama ang partner nyang si paul artadi.

Last thu nanalo sila sa game, sana makapasok na sila this season sa finals, para makanood ulit ng live at sana wala na ang sumpa.. hehehe.

Go fight red and white..

Ayaw ko na kay james yap, si marcy na ang like ko...cute and magaling... :)

*Update: University of the East trampled the Green Archers to the Cuneta Astrodome floor, 96-76, on a Sunday bloody Sunday of UAAP men’s basketball.