Unang competition para sa taon ng 2013. Hindi kami sumasali dito nun mga nakaraan nilang pacontest kase medyo mahirap sa schedule, weekdays kase. E karamihan ng members ng Gloria Patri Singers (GPS) ay mga nagtatrabaho at estudyante. Pero bago magsimula ang taon, nakapag desisyon na kami na sumali. January pa lang may napili na kaming aaraling panlaban na kanta. Ito yung Ayug ti Amianan (Scenes from the North) which is in 3parts.. we sang the last part, variations on the Igorot song Chua-Ay, composed by Fidel Calalang Jr. – a conductor from UST Singers. Isa ito sa mga pinanglalaban nila sa international competition. Since ang conductor namin ay estudyante ni Sir Fidel, Chua-Ay naman daw ang kantahin namin, at may tiwala naman sya sa group na makakaya namin itong kantahin… So kami, go lang.. ehehhe… ang hirap kaya.
So eto naman kami aral, aral. Ang problema hindi kami makumpleto sa mga rehearsal, which is so important na kumpleto lagi, kase nga may kahirapan ang kanta. Ang tempo, kamusta naman. Ang mga sagutan na part, mahirap.. whew. Wala akong matandaan na araw na nakumpleto kami sa rehearsal. Kaya minsan nakakastress talaga. Hindi maiiwasan talaga yung ang daming pasaway, and daming drama sa buhay. Buti sana kung hindi pinagtatanong isa isa kung makakacommit o hindi. Importante kase dito yung commitment sa rehearsal. Hindi kase rin naman kami mga singers talaga, natrained lang kami ng conductor namin na nag aaral sa conservatory of music sa UST. May mga nagbabakasyon ng 7days tapos 2weeks na lang competition na, yung kung saan saan pumupunta, alam naman ang schedule ng rehearsal. Samantalang yung masisipag magrehears, kahit di na makapanood ng sine, basta makapagrehears lang, bawal makipagdate may rehearsal.. mga ganung moment.. Kaya sobrang nakakastress ang last 2weeks ng rehearsal.
At eto na nga po, sa GPS kase pag magcocompete hindi mawawalan ng drama at kaguluhan. Expected ko na to e, last day of rehearsal.. nag walk out si conductor, panung hindi mag w-walk out, kulang kulang ang singers sa kahulihulihang pagkakataon. Wow, nganga na naman kami. E kase parang ang konti talaga ng oras, tapos ganun pa. And magbaback out pa. Wow sayang ang effort, buti na lang kaming mga trustee ay nag usap usap. Aba naman ay nandito na rin lang naman tayo ay ituloy na, whatever happens, tuloy pa rin.
Pero hindi natapos ang lahat nun gabing iyon, pagdating sa venue, ang ganda pa naman ng ngiti ko, may kaguluhan na palang nangyayari. “Ang marker”… asan ang markerrrr.. ahahahhaha… gawa nya kase yung para sa marker sa stage, may pag ka OCD kase ang conductor namin.
No comments:
Post a Comment